تأثیر کاربرد کودهای آلی و زیستی بر عملکرد و برخی ویژگی‌های ریخت‌شناختی گیاه دارویی سرخارگل (Echinacea purpurea L.)

به‌منظور بررسی عملکرد و برخی ویژگی‌های ریخت‌شناختی (مورفولوژیکی) گیاه سرخارگل، آزمایشی در سال زراعی 93-1392 در مزرعۀ دانشگاه کشاورزی و منابع‏ طبیعی رامین خوزستان به‌صورت کرت‌های خردشده (اسپلیت) فاکتوریل در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. محلول‏پاشی چای ورمی‏کمپوست در دو سطح (بدون کاربرد چای‏ ورمی‏کمپوست و کاربرد چای ورمی‏کمپوست)، در کرت اصلی، کود آلی در سه سطح (بدون کاربرد کود، کود ورمی‏کمپوست و کود گاوی) و کود زیستی در دو سطح (بدون کاربرد کود زیستی و کاربرد کود زیستی بیوآزوسپیر) در کرت فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که بالاترین قطر گل در تیمار ورمی‏کمپوست به دست آمد. ترکیب تیماری ورمی‏کمپوست به همراه کود زیستی بیوآسپیر بیشترین وزن خشک ریشه، ساقه، برگ، شمار گل در بوته و شمار ساقۀ جانبی را سبب شد. کاربرد ورمی‏کمپوست همراه با کود زیستی بیوآزوسپیر سبب تولید بالاترین میزان وزن خشک گل، قطر ریشه و عملکرد زیستی شد. بیشترین قطر یقۀ گیاه مربوط به تیمار تلفیقی کود دامی به همراه کود زیستی بیوآزوسپیر به دست آمد. بیشترین شاخص سطح برگ از ترکیب تیماری چای‏ ورمی‏کمپوست به همراه کود زیستی به دست آمد. همچنین تیمار ترکیبی محلول‏پاشی چای‏ ورمی‏کمپوست در ورمی‏کمپوست در کود زیستی بیوآزوسپیر سبب تولید بالاترین میزان ارتفاع شد. بااین‌حال بیشترین میزان شاخص برداشت در تیمار شاهد مشاهده شد. این تحقیق نشان داد که تیمار ترکیبی ورمی‏کمپوست به همراه چای ورمی‏کمپوست نسبت به دیگر تیمارها در کشت سرخارگل سودمندتر بود.